Birkaç hafta önce bugüne göre daha umutlu ama daha az savaşçı iken yazmaya başladığım sevgili günlük hikayesi ve değişim hayalleri yarıda kalmasın. Uzaya hikayenin devamını göndermek istiyorum. Belki mutlu sona bir göz kıpış, belki yeni bir yol bulma telaşı.
Her şey kolay olmadan önce zordur.
Goethe
Tek bavulluk kaçışım (kaçışımız) çok neşeli ilerlemese de savaş sürüyor. Hayallerden geçmek de kolay değil sonuçta. Hele de böyle boktan dönemde… Pandemisi bir tarafta, ülkesel ekonomik sıkıntılarla gelen işsizlik bir yanda, hastalıklarla tamamen değişen dünya düzeni bir yanda, öte yanda artık yorulan, daha hızlı sinirlenen, üzülen, vazgeçen ruh hallerimiz.
Ama biraz arabesk olmak gerekirse var mı öyle hemen pes etmek bizim kitabımızda?
Aslında var. Yani neden olmasın? Ama yine de bir kurşun atımlık umut bir yerlerde saklı kalmış olacak ki tek bavulluk mücadeleye devam. Şimdi diyoruz belki seçtiğimiz yer yanlış, belki yaşamadan anlamak imkansızdı, o yüzden yeniden (yeninin üzerine yeniden) başlama cesareti gösterelim. Alışmış olduğumuz doğalı özleye özleye ama keşke diyecek hiç açık kapı bırakmayana kadar devam edelim.
Öte yandan insan çok acayip bakkala gitmek için dahi olsa her arabaya bindiğimde evime gideceğimi düşünüp seviniyorum. Şehirmiş sahilmiş falan hepsi hikaye geliyor o an, nerede yaşarsan yaşa en nihayetinde ulaşıp; içinde kendi kendine kalabildiğin, tabağın, kalemin, hırkanın yeri belli olan o dört duvar insana acayip bir güven ve aynı zamanda mutluluk veriyormuş. Anlattığım kıymetini anlamak değil biliyordum zaten her zaman. Farkındaydım. Anlattığım zor olacağını bile bile, yine de zorlanıp vazgeçmeye ve negatifliğe meyillenebilmek.
İşte böyle a dostlar değişim hayalleri net gelişmelerle ilerlemiyor. Sahil kasabası kucaklamadı bizi, İstanbul’a ev toplamaya da gelinemiyor henüz. Şampanyalar patlatılamıyor başardık diye (bira içiyoruz mecbur:) Karşılığında sabrediliyor. Umut ediliyor. Belki haftaya belki bir sonraki ay bir ışık yanar bizim için ne belli. O zamana kadar kendi umudumuzu kendimiz koruyacağız artık ne yapalım… O halde kapanışı da şu söz ile yapalım;
Kader, harekete geçmeyen kişiye asla yardım etmez.
Sophokles
Kaynak Fotoğraf: Egor Myznik
Daha fazlası için bizi takip etmeyi unutmayın!