Derler ki bir kişinin kendine ettiğini kırk kişi bir araya gelse ona edemezmiş. Bu sözü bugünlerde çok aklımdan geçirir oldum çünkü insanların kendini manipüle etmesine öyle çok şahit oluyorum ki. İnsanın kendine yapacağı belki de en büyük kötülük kendini kandırmak ama nedense bu döngüden de çıkamıyoruz.
Kendini kandırmak derken?
Kastettiğim bir sazan sarmalı. Kişinin kendini gerçeklere kapatması ve hayal dünyasında yaşaması. Gözünün önündeki gerçeklerden dünyanın bir ucuna kaçmak, belki de mutsuz hissetmemek için gözünü açmamak.
Özellikle ilişkilerimizde çok yapıyoruz bu tehlikeli manipülasyonu. Tüm parmaklar tek bir gerçeği işaret ediyor, belki yakın çevremiz bizi uyarıyor belki iç sesimiz bize doğruyu söylüyor ama sırf işimize geldiği için karşımızdaki insanın ağzının içine bakıyoruz. Bir şeyin doğru olmadığını içten içe biliyoruz ama gerçekle yüzleşmemek için karşımızdaki insanın söylediği yalanlara inanmayı tercih ediyoruz. Gayet bilinçli bir yalanlara kanma hali.
İnsan neden kendini kandırır? Neden kendini aptal yerine koyar?
Çünkü maalesef dünya acımasız bir yer. Yaşamak istemediğimiz o kadar çok şeyi yaşıyoruz ki. Korktuğumuz başımıza geliyor çoğu zaman. Bu hayal kırıklığını yaşamamak için başımıza geleni olmamış kabul ediyoruz. Yaşadığımız acı gerçeği yok sayarsak belki de kaybolur gider diyoruz ama durum gitgide daha kötü bir hal alıyor bu kez. Söylemesi kolay diyeceksiniz, biliyorum ama ne kadar çabuk yüzleşirseniz o kadar daha erken atlatabilirsiniz acınızı.
Ayrıca birinin sizi aptal yerine koyması oldukça üzücüdür ama sizin kendinizi aptal yerine koymanız kendinize en büyük saygısızlıktır. Bana kalırsa insanın kendi gururunu bu kadar ayaklar altına almaması gerekir.
Örneğin sevgilinizin size yalan söylediğini biliyorsanız fakat sırf ayrılmamak için söylediği yalanlara inanmayı tercih ediyorsanız bu kendinize yaptığınız saf kötülüktür. Birkaç yalanı görmezden gelmeniz onun düzeleceğini değil daha fazla yalan söyleyeceğini garantiler. İşin sonunda hem sevgiliniz hem de siz kendinize yalan söylemiş olursunuz.
Naçizane tavsiyem, kabullenmek istemediğiniz durumu yaşayan başka insanlarla bir araya gelin ya da bu konuda yardımcı olabilecek kitaplar okuyun. Başınıza gelen şey ne olursa olsun ilk sizin başınıza gelmedi, son kez de sizin başınıza gelmeyecek. Yahut hayatınız boyunca yaşadığınız ilk acı olmayacak. Hiçbir konuda dertleşmekten çekinmeyin. Her şey hayata dahil. Çevrenizle konuşamıyorsanız bir psikologdan destek alın, bunun utanılacak bir yanı yok.
Ve unutmayın, klişe bir söz gibi dursa da gerçekten hayatta her şey geçiyor. Acı da mutluluk da baki değil.
