Şu sıralar bir taşınma telaşesi var başımda. Bu süreçte yaşadıklarımı sizlerle paylaşmak istiyorum.
Taşınma Telaşesi Hikayesi
Şu anda oturduğum evin sahibine evden çıkacağımı söylediğimde (ki önceden o çık evden demişti bana) öncesinde her şey süt limandı, anlaştık vs. konuşmayı bitirdik. Akşam tekrar arandığımda ise aniden çıktığım için ilk evi tuttuğum zamanda onlara ödemiş olduğum depozitomu vermeyeceklerini söylediler. Bu konuyu da konuşarak çözmeye çalıştım çözdüm gibi de ama o da emlakçının desteğiyle oldu.
Her neyse bu konuyu bir kenara bıraktım kısa bir süreliğine, çünkü önümde düşünmem gereken daha başka şeyler vardı. Şimdi çıkmak üzere olduğum evdeki birtakım şeyleri yeni eve taşımam gerekiyordu. Bunlar sadece eşya, kıyafet vs. değil tabii ki 🙂
Oturduğum evde alt yapı yoktu ve kablosuz çanak antenle takılan bir internet satın almıştım. Her şey güzeldi derken yeni evime bunları taşıyamayacağımı öğrendim. Çünkü adamların yeni taşınacağım yerde istasyonları yokmuş. Başka bir çare aramaya başladım ve bir tane daha bu tarz internet alabileceğim bir yer daha buldum. Aradım orayı ve elimde bütün gerekli malzemelerin olduğunu sadece taşınması gerektiğini söylediğimde bana ikinci el çanak anten kullanmadıklarını, kurulum ücretlerinin 1400 lira olduğunu ve o parayı verirsem yardımcı olabileceklerini söylediler. Bu arada kullandıkları çanak antenler markasına kadar benimkilerle aynı ama başka türlü nasıl para koparabilirlerdi ki? Telefonu kapattım derince bir nefes aldım ve şimdiki kullandığım internet firmasını tekrar aradım, durumu anlattım ve adama açık açık sizin de yapabileceğinizi biliyorum, bana yardımcı olursanız çok sevinirim, param yabancıya gitmesin gibi ikna edici cümleler kullandım. Adam da biraz yumuşadı “Elimden geleni yapacağım.” dedi ama şu anda onun vicdanına kaldığımı çok iyi biliyorum.
Taşınma Telaşesi
Bu taşınma işleri bana kendimle ilgili başka bir perspektif kazandırdı. Oturdum ergenlik dönemimden beri ayrı eve çıkıp kendi ayakları üzerinde durmak isteyen birisi olduğumu, o zamanlar bana bu durumun çok cazip geldiğini falan düşündüm. Şimdiye baktığımda ise toplamda 8 yıldır dışarıdaydım ve ailemden uzaktaydım. Bu durumun içten içe aslında beni üzmeye başladığını, hayat şartları bu durumdayken her şeye tek başına koşmaya çalışmamın beni ne kadar çok yorduğunu gördüm. Ha şu anda sorsalar “Aile yanına geri dönmek ister misin?” diye tabii ki cevabım “Hayır” olur. Ama öte yandan da bu yalnızlık durumumun artık canımı sıkmaya başladığı gerçeğini göz ardı edemiyorum. Sahi ne oldu da insanlar bu kadar yalnızlaştı ve birbirine yardım etmekten kaçınır oldu? Yaşadığımız kötü olaylar kalınca bir zırh giydirmiş belki de hepimize. Umarım daha paylaşımcı insanlar olmaya tekrardan evrilebiliriz.
Photo by Klára Vernarcová on Unsplash
