Günlerdir süren yangınlar maddi manevi birçok hasara neden oldu, yangın bölgesinde yaşasak da yaşamasak da hepimiz zarar gördük. Felakete karşı verdiğimiz savaş yine insanoğlu olarak ne kadar küçük ve çaresiz olduğumuzu hatırlattı bize. Çoğu insan bir şekilde elini taşın altına koymaya, bir şeyler yapmaya, mücadeleye kendinden bir şeyler katmaya çalışırken alevlenen tek şey ormanlar olmadı maalesef. Bir de tartışma alevlendi ki bizim Türk düşünce yapımızı gözler önüne serdi tekrar:
Aciz miyiz lan biz?
Konunun özü çok basit aslında. Yapılan müdahalelerin yetersiz kalmasıyla ne yapacağını bilemeyen insanlar bir kampanya başlatarak sesimizi dünyaya duyurmaya çalıştı, kısa sürede bu kampanya dev bir hal aldı çünkü durumun vahametini gördükçe hepimiz bu kampanyaya dahil olmak istedik. Kısa süre sonra dünyaca ünlü isimlerden de destek geldi, “Help Turkey” akımı sesini dünyaya duyurdu. Çünkü kaynaklar kısıtlıydı, elimizden fazlası gelmiyordu, insan gücünün üstünde bir şeylere ihtiyaç vardı, teknik bir şeylere. Bu teknik imkanlara biz neden sahip değiliz, Gökçek’in şaheser heykellerine ayrılan bütçeler daha faydalı işlere akıtılamaz mıydı, bunlar apayrı bir yazı konusu. Şimdilik bunları geçiyorum.
Yapılan yardım çağrısı nedensizce bazı insanların zoruna gitti. Neden dünyadan yardım istiyorduk, biz bize yetmiyor muyduk? Hatta ileri gidenler de oldu, yanarsa yansın yardım isteyeceğimize yanıp acısını çekelim minvalinde sözler söylendi. Yanan onların evi, toprağı değildi çünkü. Sürekli o soru yankılandı durdu:
Aciz miyiz lan biz!!!
Evet, aciziz. Dünya karşısında aciziz. Doğa karşısında aciziz. Felaketler, hastalıklar, ölümler, yanarak can veren hayvanlar söz konusu olunca aciziz. Üstelik sadece biz aciz değiliz, tüm dünya aciz. Başa bir felaket geldiği zaman insan sadece insandır, tüm diğer ayrımlar ortadan kalkar. Acının dili, dini, ırkı yoktur. O an kimin eli güçlü ise o yardım etmelidir. Biz etmiyor muyuz? Bir ülke felaketle karşılaştığı zaman maddi manevi yanında olmaya çalışmıyor muyuz, elimizden hiçbir şey gelmiyorsa en azından yanınızdayız mesajı vermiyor muyuz? Dualarımızla insanların yanında olmuyor muyuz? Yoksa aciz lan bunlar deyip geçiyor muyuz?
Yardım istemek acizlik değildir aksine yardım edebilecek durumda olup da etmemek acizliktir. Yardım istemekten korkmak daha büyük acizliktir. Yardım istemektense yanıp kül olalım demek en büyük acizliktir. Herkesin kendi evinde, tarlasında, ahırındaki hayvanında emeği var, yangın yerinin yakınından bile geçmeyen insanların evinden, canından, can yoldaşından olan insanlar için “gerekirse yansınlar ama dış dünyadan yardım isteyip bizi gülünç duruma sokmasınlar” demesi cehalet değilse ne? O halde siz de hastalandığınız zaman doktora gidip yardım istemeyin zira komşunuz yardım istediğinizi görünce sizin aciz olduğunuzu düşünebilir.
Zorumuza gidiyor başka ülkelerden yardım istemek, kol kırılsın yen içinde kalsın
Zaten ülkece bu kırılan kolun yeninden çok çektik. Kocasından dayak yiyen kadın kimseye söylemesin, babası tarafından istismar edilen çocuk bunu hiç kimseye anlatmasın, psikolojik sorunları olan bireyler gidip psikologdan yardım almasın çünkü kol kırılsın yen içinde kalsın. Böylece sıra öbür kolun kırılmasına gelsin.
Zorunuza gitmesi gereken yardım istemek değil ama yanlış yöne bakmaktan asla vazgeçmiyoruz. Eğer çok zorumuza gittiyse yardım isteyenlere değil ilgili makamlara soralım. Neden yeterli seviyede müdahale etmediniz diyelim, neden bizi yardım istemek zorunda bıraktınız diyelim. Neden biz bize yetmedik diyelim. Bunu diyecek cesareti olmayanlar gibi ortaya konuşmayalım. Zaten canı yanan insana bir de neden yardım istedin diye hesap sormayalım.
İnsanoğlu acizdir, bunu da unutmayalım.
Türkiye ve Orman Yangınları yazımızı okumayı unutmayın.
